Պողոս առաքյալի աոաջին թուղթը կորնթացիներին
Եթե խոսեմ մարդկանց և հրեշտակների լեզուներով, բայց սեր չունենամ՝ կլինեմ ինչպես մի պղինձ, որ հնչում է, կամ՝ ինչպես ծնծղաներ, որ ղողանջում են։
Եվ եթե մարգարեություն անելու շնորհ ունենամ և գիտենամ բոլոր խորհուրդներն ու ամբողջ գիտությունը, և եթե ունենամ ամբողջ հավատը՝ մինչև իսկ լեռները տեղափոխելու, բայց սեր չունենամ՝ ոչինչ եմ։
Եվ եթե իմ ամբողջ ունեցվածքը տամ աղքատներին և իմ այս մարմինը մատնեմ այրման, բայց սեր չունենամ՝ ոչինչ չեմ շահի։
Սերը համբերող է, քաղցրանում է. սերը չի նախանձում, չի ամբարտավանում, չի գոռոզանում, չի հանդգնում, իրենը չի փնտրում, չի գրգռում, չարը չի խորհում, անիրավության վրա չի ուրախանում, այլ ուրախանում է Ճշմարտության վրա. ամեն բանի դիմանում է, ամեն բանի հավատում է, ամեն բանի համար հույս է տածում, ամեն բանի համբերում։
♥ ՍԵՐԸ ԵՐԲԵՔ ՉԻ ՍՊԱՌՎՈԻՄ ♥…
Մնում են հավատը, հույսը, սերը, սրանք՝ երեքը, և սրանցից մեծը՝ սերն է: (գլուխ 13, 1-8,13)
Margarita
27 марта 2011 года в 11:01 #
0
Anahit Mnatsakanyan
27 марта 2011 года в 13:17 #
0
ratu
27 марта 2011 года в 14:55 #
0
Arpine
2 апреля 2011 года в 16:36 #
0
